Zajęcia logopedyczne- Dzień kredek, Dzień Misia, Andrzejki, Mikołajki

KONSULTACJE

Dyżur logopedy przeznaczony na konsultacje z rodzicami odbywa się we wtorki (15.30-16.00) oraz w czwartki (15.30-16.00) po wcześniejszy umówieniu wizyty poprzez adres mailowy: logopedaprzedszkolelz@gmail.com.

Wszelkie pytania, sugestie, prośby Rodzic/Opiekun może kierować za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Drogi Rodzicu

Warunkiem prawidłowego wymawiania głosek jest sprawne funkcjonowanie narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego oraz żuchwy. Ich ruchy powinny być celowe i bardzo dokładne. Dlatego też narządy mowy trzeba ćwiczyć tak, aby wypracować maksymalną precyzję działania.

Aby usprawnić aparat mowy, wystarczy ćwiczyć z dzieckiem 5-10 minut dziennie według wskazówek logopedy.

Niezwykle ważna jest systematyczność w wykonywaniu ćwiczeń.

Mowa w dużej mierze wpływa na całokształt rozwoju dziecka, a szczególnie na jego powodzenie  w nauce.

Bez zaangażowania Rodziców każda terapia skazana jest na porażkę

Ćwiczenia oddechowe::

dmuchanie na różne przedmioty, np.: kulki z waty, skrawki papieru, piórka, piłeczki, puch z mlecza, wiatraczki, łódeczki na wodzie itp.(np. zabawa w wiatr);

zabawy z użyciem rurki, np.: dmuchanie nad powierzchnią wody w szklance w celu zrobienia dołka, “gotowanie wody” czyli dmuchanie przez rurkę zanurzoną w wodzie, rozdmuchiwanie kaszy, ryżu, piasku, “mecz piłeczek ping-pongowych” czyli wdmuchiwanie piłeczki przeciwnikowi do bramki zbudowanej z klocków, przysysanie lekkich przedmiotów i przenoszenie ich w ten sposób do jakiegoś pojemniczka (zabawa w zbieranie śmieci do kosza), przysysanie wyciętych elementów z papieru (np. części domu – komina, okien, drzwi)i przenoszenie ich na kartkę, by powstał cały obrazek, wydmuchiwanie baniek mydlanych;

zabawy z wyobraźnią, np.: dmuchanie na talerz gorącej zupy( złączone ręce tworzą talerz), chuchanie na zmarznięte ręce, zdmuchiwanie pyłku z rąk, wąchanie kwiatków, czyli długi wdech, zatrzymanie, powolny wydech;

zabawy z wykorzystaniem różnych przedmiotów, np.: nadmuchiwanie balonika, granie na flecie, harmonijce ustnej, grzebieniu, piszczałce, dmuchanie w gwizdek;

Ćwiczenia usprawniające narządy mowy:

wysuwanie języka na brodę( język może być np. ruchliwym zwierzątkiem lub akrobatą),

unoszenie koniuszka języka w kierunku nosa,

“wahadełko” – sięganie koniuszkiem języka do lewego i prawego kącika ust,

unoszenie języka, w szeroko otwartej buzi, do wałka dziąsłowego i opuszczanie go do pozycji jak przy głosce a,

precyzyjne oblizywanie szeroko otwartych ust koniuszkiem języka (apexem) – w obie strony,

zwężanie języka – “wąski strumień”, rozszerzanie – “szeroka rzeka”,

robienie rurki z języka,

dotykanie apexem każdego zęba z osobna w szeroko otwartej buzi – zabawa w przeskakiwanie po kamieniach w rzece,

“rysowanie kreski” koniuszkiem języka od górnych zębów do podniebienia miękkiego i z powrotem, przy szeroko otwartych ustach,

“jadące koniki po ulicy” – kląskanie językiem o podniebienie,

wyraziste, przesadne wymawianie samogłosek ustnych oraz łączenie ich w pary: u-i, u-i, u-i (policja na sygnale), e-o, e-o, e-o (karetka pogotowia), a-u, a-u, a-u (straż pożarna),

parskanie wargami – parskanie konia,

usta w dzióbek – mocne cmokanie, np. na psa,

wciąganie warg do wewnątrz i rozluźnianie,

zakrywanie wargi dolnej górną i odwrotnie,

gwizdanie, np. na psa,

“żucie gumy” – poruszanie zamkniętymi wargami w różnych kierunkach,

nadymanie policzków – “dmuchanie baloników”, przepychanie powietrza z lewego do prawego policzka,

wsysanie policzków do wewnątrz – naśladowanie królika,

przesuwanie zamkniętych ust w lewo i w prawo,

masowanie językiem policzków od wewnątrz przy zamkniętych ustach,

szerokie ziewanie,

kaszel z językiem wysuniętym do przodu,

naśladowanie płukania gardła, naśladowanie chrapania na wdechu i wydechu,

gra na instrumentach dętych,

wymawianie przy szeroko otwartych ustach: kg, kg, kg, ka, ko, ku, ga, go, gu, okko, oggo;

Ćwiczenia słuchowe:

rozpoznawanie odgłosów z otoczenia – wszelkich możliwych słyszanych w danej chwili,

odpoznawanie głosów zwierząt, pojazdów lub sprzętów gospodarstwa domowego;

zabawa “Kto zawołał?” – rozpoznawanie głosu wołającej osoby,

zabawa w odnajdywanie ukrytego grającego przedmiotu,

wyodrębnianie wyrazów w zdaniu – ilość wyrazów można zaznaczać ilością odkładanych przedmiotów, np. klocków,

liczenie sylab w wyrazach,

rozpoznawanie początkowej lub końcowej głoski w wyrazach,

wyodrębnianie danej, umówionej sylaby z ciągu różnych sylab wypowiadanych przez prowadzącego (da ma wa za ka da ga ta dama wa za ka ga ta ),

wyodrębnianie wyrazu rozpoczynającego się daną, umówioną głoską z ciągu różnych wyrazów wypowiadanych przez prowadzącego,

zabawa w szukanie rymów do danego wyrazu;

GŁOSKI SZUMIĄCE [SZ], [Ż/RZ], [CZ], [DŻ]

Zad. 1

Zestaw ćwiczeń przygotowujących narządy mowy do prawidłowej realizacji głosek szumiących:

• Ćwiczenia oddechowe: zdmuchiwanie płomienia świecy; picie napojów i dmuchanie przez słomkę; puszczanie baniek mydlanych; dmuchanie na waciki, piłeczki pingpongowe, wiatraczki, skrawki papieru itp.,
• Ćwiczenia języka:
• Otwórz szeroko buzię, tak jak groźny lew, pokazując przy tym zęby;
• wysuń język jak najdalej do przodu, aby nie opierał się na zębach, tak jak to robi głodny mrówkojad;
• wysuń język z buzi i przesuwaj go raz do prawego, raz do lewego kącika ust, tak by przypominał ruch wahadła zegara;
• umyj językiem zęby górne, tak jakby udawał szczoteczkę do zębów;
• przeskakuj czubkiem języka kolejno po wszystkich ząbkach górnych, tak jak wiewiórka skacze z gałązki na gałązkę;
• obliż górną wargę językiem, tak jak kotek po wypiciu smacznego mleka;
• dotknij językiem górki za górnymi zębami (wałek dziąsłowy), wypręż go, postaw na baczność, tak jak stoi żołnierz na warcie;
• przesuń językiem po podniebieniu – od górnych zębów w głąb jamy ustnej – tak jak pędzel, którym malarz maluje sufit;
• wysuń wargi do przodu, zrób taką minę, jak mały prosiaczek;
• prześlij mamie lub tacie kilka całusów.

Zad. 2

Podczas wymowy głoski [sz] czubek języka uniesiony jest do góry, do wałka dziąsłowego, zęby są zbliżone – miedzy nimi powstaje wąska szczelina, wargi lekko zaokrąglone, wysunięte do przodu.

• Pobaw się ze mną w naśladowanie szumu wiatru: szszszszszszu……….szszszszszszu………..
• Wysłuchaj. Klaśnij, gdy usłyszysz [sz]. szabla, piłka, lalka, szampon, kotek, szuflada, głowa, bałwan, szofer
• Powtórz sylaby, przedłużając wymowę głoski [sz]. Następnie postaraj się prawidłowo powiedzieć usłyszane słowa: szum, szufla, szuflada, szuwary, szopa, szorty, szofer, szafa, szachy, szatyn, szabla, szalik, szatnia, szaruga, szarlotka, szałwia, szyna, szyba, szynka, szyja, szydełko, szypułka, szelki, szereg, szeryf.
• Rozwiąż zagadki: Co to za domek, powiedz mi. Nie ma okien, tylko drzwi. Mieszkają w niej ubranka mamy, taty, Janka? Różne szkolne rzeczy uczeń do niej wkłada, wysuwasz ją z biurka, co to jest? … Choć ich nie widać wcale, chociaż ich nie ma niby, przed zimnem doskonale chronią nas w oknach … Gdy spodnie spadają – to kłopot jest wielki, dlatego mamusia, kupiła mi ………
• Powtórz: uszu, oszo, asza, yszy, iszy, essen; uszy, paluszek, łańcuszek, leniuszek, koszula, broszura, nosze, kosze, kalosze, bambosze, poszewka, groszek, proszek, pasza, kasza, maszyna, daszek, ptaszek, naszyjnik, wujaszek, poddasze, dyszel, zacisze, kieliszek, klisza, wieszak, kieszeń
• Pobaw się w odgadywanie wyrazów, odczytywanie zacznij od końca, następnie napisz je prawidłowo: yzsu, anyzsam, kezsorp, aluzsok, ezsok, kazseiw, ńezseik, azsilk.
• Posłuchaj, a następnie powtórz: usz, osz, asz, ysz, isz, esz tusz, plusz, kapelusz, Mateusz, Mariusz, arkusz, pióropusz, kosz, klosz, grosz, dobosz, bambosz, gulasz, Łukasz, mysz, afisz, Kalisz.

Zad. 3

• Postaraj się mówić tak, jak ja: szpada, szpara, szpital, szpony, szkoła, szpak, szpilka, szpulka, szpagat, szpadel, szkapa, szkoda, szklanka, szkło, szkielet, szlak, szmatka, sznurek, sztaba, sztandar, sztuka, sztorm, szkatułka, szron.
• Najpierw mówię ja, potem ty: podeszwa, myszka, liszka, wydmuszka, broszka, gruszka, puszka, mieszkanie, muszla, baszta, kasztan, poduszka, wierszyk, Warszawa, warsztat, bursztyn, dorsz, marsz, fałsz, koszt.
• Rozwiąż zagadki:
• W środku perłowa, głos morza chowa. Przyłóż do ucha, morza posłuchasz.
• Byś mógł wygodnie spać, pod głowę puchową kładź.
• Z czerwonym rumieńcem żółtozłote brzuszki . Bardzo słodkie owoce to dojrzałe …
• Drzewo to przez dzieci bardzo jest lubiane.
• Kulek na ludziki szukaj pod ….
• Wpisz brakujący dwuznak [sz].
• Przeczytaj: ….afirowy kapelu…. bur….tynowa …pilka pocie… wuja….ek …ybki mar…… plu….wa my…ka …ydełkowy kołnierz
• Uzupełnij zdania wyrazami, które zapisane są pod ćwiczeniem.

Na łóżku leży wyszywana …………………… . Szara …………….. wpadła pod ławę. W szafie wisi ………. . Na ławie stoi …………….. i ……………… . W koszu są ………………. . Lampa ma szklany …………… . Kapelusz wisi na …………….. . (poduszka, mysz, koszula, szklanka, talerz, gruszki, klosz, wieszak).

Zad. 4

Wiersze do utrwalania prawidłowej wymowy głoski [sz]

“Szpak”

Szedł po drodze szpak do szkoły się uczyć,

i tak sobie śpiewał: szpu- szpu, szpa- szpa, szpo- szpo, szpe- szpe, szpi- szpi…

Taki śmieszny szpak, co uczyć się chciał.

„Szara myszka”

Szara myszka w szafie mieszka a na imię ma Agnieszka.

Ma w szufladzie trzy koszule, kapelusze, szelki, sznurek.

Grywa w szachy, pisze wiersze, tuszem robi szlaczki pierwsze.

Chętnie szynkę je i groszek, kaszę, gulasz, gruszek koszyk.

„Szajka myszy”

Szajka myszy na paluszkach

szuka groszku po garnuszkach.

W szafie kaszę pałaszuje

i okruszków poszukuje.

Szymek przerwał myszkowanie.

Poszedł, kupił kota na nie

Zalecenia odnośnie do współpracy z Rodzicami i pracy z dzieckiem w domu

1. Systematyczna praca z dzieckiem w domu w wymiarze czasu zalecanym przez logopedę, na podstawie ćwiczeń zamieszczonych w zeszycie do zajęć logopedycznych. Zadania podejmowanie na zajęciach logopedycznych wymagają utrwalenia w domu (na bieżąco, w przeciwnym wypadku terapia może być mniej efektywna lub nieefektywna.
2. Konieczność przynoszenia na zajęcia zeszytu, w którym zamieszczane będą ćwiczone materiały (do utrwalenia w domu).
3. Informacja o potrzebie skontaktowania się Rodzica z logopedą (bądź umówienia spotkania) zostanie wpisana do zeszytu zajęć logopedycznych.
4. Spotkania z logopedą odbywają się po uprzednim kontakcie mailowym
   (mail: logopedaprzedszkolelz@gmail.com ). Dni, w których odbywają się konsultacje dostępne są na stronie internetowej placówki w zakładce „Kącik logopedyczny”, na tablicy informacyjnej oraz na drzwiach gabinetu logopedycznego.
5. Stosowanie się do zaleceń logopedy, w tym przeprowadzenia dodatkowych badań i konsultacji u innych specjalistów.
6. O fakcie wypisania dziecka z zajęć logopedycznych w związku z zakończeniem terapii Rodzic zostanie poinformowany osobiście, pisemnie w zeszycie bądź poprzez e-mail podany na „Zgodzie”.
7. Z racji charakteru terapii logopedycznej dzieci chore (zakatarzone, kaszlące) nie uczestniczą w zajęciach.

Głównym terapeutą dziecka jest Rodzic, który pod kierunkiem specjalisty ma decydujący wpływ na rozwój mowy dziecka. Brak współpracy ze strony Rodzica wiąże się ze znacznym obniżeniem skuteczności terapii.

Szanowni Rodzice!

 

W dniach 01.09-06.10.2023r. w placówce odbywać się będą logopedyczne badania przesiewowe. W związku z tym proszę o wypełnienie zgody na udział Państwa dziecka i przekazanie jej wychowawcy.

Badania prowadzone będą przez logopedę Ewelinę Paśnicką – kontakt i dni, w których odbywają się konsultacje, zamieszczone są na drzwiach gabinetu logopedycznego i tablicy informacyjnej.

Bajki logopedyczne

Bajka logopedyczna to krótka historyjka, której bohaterem może być nasze dziecko, Pan Języczek lub zwierzątka. Może być całkowicie abstrakcyjna lub związana z aktualną sytuacją i wydarzeniami w życiu dziecka. Dorosły może ułożyć ją sam lub zaczerpnąć z literatury. Dzieci słuchając czytanych lub opowiadanych bajek, wykonują ćwiczenia usprawniające narządy mowy, polegające na pokazaniu ruchem języka, warg, żuchwy określonego fragmentu bajki. Ćwiczenia demonstruje dorosły, dlatego musi je sam wcześniej starannie przećwiczyć przed lustrem.

O czym powinno się pamiętać podczas prowadzenia ćwiczeń wspomagających rozwój mowy w oparciu o bajkę logopedyczną? 

• W trakcie opowiadania bajki dziecko i dorosły siedzą tak, aby widzieć swoje twarze.
• Buzie dziecka i dorosłego powinny być zawsze szeroko otwarte podczas wykonywania ćwiczenia. W ten sposób dziecko będzie dokładnie widziało jakie ruchy artykulatorów powtórzyć. Rodzic natomiast będzie mógł przyjrzeć się, czy dziecko prawidłowo wykonuje polecenie.
• Ułatwieniem dla dziecka i dorosłego mogą być lusterka. Kontrola wzrokowa ułatwi wykonanie ćwiczenia, sprzyja również dokładności i precyzji.
• Systematycznie należy kontrolować pracę dziecka. W razie potrzeby korygować błędy, pokazując ponownie ćwiczenie i prosząc, by dziecko wykonało je poprawnie.
• W miejsce polecenia: Zrób to…  lepiej zastosować formę: Czy potrafiłbyś zrobić coś takiego? Czy możesz pokazać jak…? Spróbuj zrobić…

PRZYKŁADY BAJEK LOGOPEDYCZNYCH

SOWA SPRZĄTA SWOJE MIESZKANIE

Sowa rozejrzała się po swojej dziupli (przesuwamy językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym). Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli (przesuwamy czubkiem języka od przodu do tyłu jamy ustnej, po podniebieniu górnym), zdjęła firanki (liczymy czubkiem języka górne zęby) i włożyła je do pralki (wykonujemy wargami motorek). Po chwili pralka zaczęła płukanie firan („przepychanie” powietrza wewnątrz jamy ustnej).

Sowa odkurzyła też ściany (przesuwamy czubkiem języka po wewnętrznych ścianach policzków) oraz podłogę (przesuwamy czubkiem języka po podniebieniu dolnym). Sowa była bardzo zadowolona z wykonanej pracy i szeroko się uśmiechnęła (rozciągamy szeroko usta w uśmiechu).

Dumnie wyjrzała z dziupli i rozejrzała się wokoło (poruszamy językiem ruchem okrężnym na zewnątrz jamy ustnej). Spojrzała w górę (sięgamy czubkiem języka
w stronę nosa), spojrzała w dół (sięgamy czubkiem języka w kierunku brody). Rozejrzała się też w prawo (przesuwamy czubek języka do prawego kącika ust)
i w lewo (przesuwamy czubek języka do lewego kącika ust). Wszędzie był porządek
i słychać było śpiewające ptaki (gwiżdżąc naśladujemy głosy ptaków).

 

JĘZYCZEK WĘDROWNICZEK

Języczek wybrał się na spacer po buzi, by sprawdzić, co się w niej dzieje. Popatrzył w prawo (język dotyka prawego kącika ust). Potem oblizał górną wargę, dolną wargę (język oblizuje wargi). Zaciekawiły go zęby, próbował dotknąć każdego policzyć (czubek języka dotyka po kolei zębów górnych, potem dolnych). Z trudem wychodziło mu to, gdy był gruby, ale gdy ułożył z niego szpic wszystkie zęby zostały policzone.

Następnie języczek uniósł się do góry i przesuwał wzdłuż podniebienia od górnych zębów aż do gardła, by sprawdzić, czy jest zdrowe.

Gdy wszystko zostało sprawdzone języczek wrócił do przodu ust i pokiwał nam na pożegnanie (język kilkakrotnie przesuwa się od jednego do drugiego kącika warg, buzia uśmiechnięta).

PANI JĘZYCZKOWA PIECZE CIASTO

Pani Języczkowa będzie miała gości, więc postanowiła upiec ciasto. Najpierw do miski (robimy z języka „miskę” – przód i boki języka unosimy do góry, tak, by
w środku powstało wgłębienie) wsypała mąkę i cukier (wysuwamy język z buzi,
a potem go chowamy, przesuwając nim po górnej wardze, górnych zębach
i podniebieniu). Następnie rozbiła jajka (otwierając szeroko buzię, kilkakrotnie uderzamy czubkiem języka w jedno miejsce na podniebieniu). Wszystkie składniki mieszała (obracamy językiem w buzi w prawo i w lewo) i mocno ucierała (przesuwamy językiem po górnych zębach, następnie po dolnych).

Gdy ciasto się upiekło pani Języczkowa ozdobiła je polewą czekoladową (przesuwamy czubkiem języka po podniebieniu w przód, w tył i w bok), obsypała rodzynkami (dotykamy językiem każdego górnego zęba), orzechami (dotykamy językiem każdego dolnego zęba).

Gdy ciasto ostygło, poczęstowała gości, którym ono bardzo smakowało (oblizujemy wargi językiem).

Smacznego!

MYSZKA PEPCIA

Pewnego dnia myszka Pepcia wyszła ze swej norki na poszukiwanie przygód (język wysuwamy daleko do przodu). Rozglądała się dookoła (język oblizuje szeroko otwarte usta).

Poszła w lewo ( język dotyka lewego kącika warg). Popatrzyła do góry na rosnące na drzewach szyszki (język dotyka górnej wargi) i w dół na mięciutki mech (język wysunięty na brodę). W oddali słychać było odgłosy leśnych ptaków, które myszka próbowała naśladować:

• kuku, kuku, kuku – tak kuka kukułka
• huuhuu, huuhuu, huuhuu – słychać sowę
• puk, puk, puk – tak stukał dzięcioł w drzewa.

Po takiej wędrówce myszka Pepcia poczuła się zmęczona i głodna, Wyjęła śniadanie z torby i zaczęła je jeść (naśladujemy ruchy żucia). Po zjedzeniu myszka oblizała wąsiki (język oblizuje górną wargę) oraz ząbki (język oblizuje górne i dolne zęby).

Zrobiło się późno, więc myszka wróciła do domu. Umyła zęby (język oblizuje górne
i dolne zęby) i wypłukała buzię (nabieramy do ust powietrza i poruszamy policzkami). Potem ubrała piżamkę i poszła spać (chrapiemy).

WYCIECZKA DO ZOO

W niedzielę Kasia wybrała się do ZOO. Pojechała samochodem („brum brum”). Kupiła bilet wstępu, który pani skasowała (wysuwamy język do przodu i zamykamy buzię, górne zęby „kasują” bilet). Spacerowała od klatki do klatki, przyglądając się zwierzętom (język wędruje od jednego kącika warg do drugiego).

W pierwszej klatce widziała małpy, które skakały po gałęziach (dotykamy czubkiem języka na przemian dolnych i górnych zębów) i zajadały banany (robimy „małpkę”: trzymamy się za uszy, wargi ściągamy do przodu, język wsuwamy pod górna wargę
i ruszamy dolna szczęką).

W drugiej klatce mieszkał wilk, był bardzo zły i warczał (rozciągamy wargi
w uśmiechu, pokazujemy zęby i mówimy „wrr..”).

Następnie Kasia zobaczyła słonia, który chwalił się swoją zwinna trąbą (wysuwamy język z buzi jak najdalej).Potem Kasia oglądała żyrafę i jej bardzo długą szyję (próbujemy sięgnąć językiem do nosa). Niedaleko było akwarium żółwia, któremu nigdzie się nie spieszyło. Bardzo wolno spacerował (wolno wysuwamy i chowamy język, nie opierając go o zęby). Obok było akwarium pełne pięknych ryb (układamy usta w „rybi pyszczek”).

Kasia była już bardzo zmęczona, wróciła, więc do domu samochodem („brum brum”).
W domu czekała na nią niespodzianka – pyszne lody, które zjadła (język naśladuje lizanie lodów). Lody były tak smakowite, że Kasia oblizała się (oblizujemy wargi ruchem okrężnym).

Łukasz (IMIĘ DZIECKA) SPRZĄTA POKÓJ

Łukasz miał duży bałagan w swoim pokoju. Postanowił zrobić w nim porządek. Zaczął od zdejmowania pajęczyn z sufitu i rogów pomieszczenia (dotykanie i ruchy wymiatające szerokim językiem po górnym podniebieniu). Postanowił również umyć szyby w oknie (przesuwanie czubkiem języka  po wewnętrznej powierzchni górnych zębów przy szeroko otwartych ustach). Czasem pomagał sobie, chuchając na szybę (wymawianie sylaby „hu” z wyraźnie zaokrąglonymi wargami). W końcu, gdy była już czysta, uśmiechnął się z zadowolenia (rozciąganie warg). Ochoczo zabrał się za układanie rzeczy na półkach (dotykanie czubkiem języka kolejno wszystkich górnych zębów przy szeroko otwartych ustach). Na koniec starannie zamiótł podłogę (przesuwanie czubkiem języka po dolnym wałku dziąsłowym). Łukasz oceniając efekty swojej pracy, aż cmoknął z radości (cmokanie zaokrąglonymi wargami).

JĘZYK MALARZ

Nasz języczek zamienia się w malarza, który maluje cały swój dom. Dom malarza to nasza buzia. Na początku malarz maluje sufit (dzieci wybierają kolor): unosimy język do góry i przesuwamy kilkakrotnie wzdłuż podniebienia. Gdy sufit jest już pomalowany malarz zaczyna malowanie ścian (dzieci ponownie wybierają kolor): przesuwamy językiem z góry na dół wypychając najpierw jeden policzek (od wewnętrznej strony), a następnie w ten sam sposób drugi policzek.

Nasz dom jest coraz ładniejszy, ale musimy jeszcze pomalować podłogę (dzieci konsekwentnie wybierają kolor), więc język – malarz maluje dolną część jamy ustnej, za dolnymi zębami. Na koniec język – malarz maluje cały dom (dzieci wybierają kolor): oblizujemy językiem górną i dolną wargę, przy szeroko otwartej buzi.

Cały dom jest pięknie wymalowany, więc mamy powody do radości: buzia szeroko uśmiechnięta.

 

CHORY KOTEK

Kotek był chory i bardzo źle się czuł. Często kichał (wołamy „a psik”), bolała go głowa (wołamy „ojojoj”).

Przyjechał pan doktor (mówimy „brum brum”), zajrzał do gardła (wołamy „aaa”
i wysuwamy język na brodę), było chore. Następnie zbadał kotka, wyciągnął słuchawki (wysuwamy język z buzi, przesuwamy nim po podniebieniu, górnych zębach i górnej wardze). Zapisał lekarstwa na recepcie („piszemy” w powietrzu językiem wysuniętym z buzi).

Kotek leżał w łóżeczku, miał dreszcze (wypowiadamy „brrr…”). Gorączka raz wzrastała (język uniesiony na górną wargę), raz opadała (język na brodzie).

Kotek zażywał lekarstwa: ssał tabletki (przednia część języka przy podniebieniu, naśladujemy ssanie), pił słodki syrop, więc się oblizywał (język wędruje dookoła warg przy otwartej buzi).

Po kilku dniach kotek poczuł się lepiej, był wesoły i zadowolony (uśmiechamy się szeroko, nie pokazując zębów).

Literatura: A. Tońska-Mrowiec: Języczkowe przygody i inne bajeczki logopedyczne.
I. Rutkowska-Błachowiak: Gimnastyka buzi na wesoło.

Oddychanie w procesie prawidłowego mówienia.

Zarówno podczas snu jak i czuwania dziecko powinno oddychać nosem. Niewłaściwy tor oddychania  powoduje, że powietrze przepływające ponad językiem utrudnia jego  pionizację. Nieprawidłowa pionizacja wpływa negatywnie na artykulację.  Dziecko ma w związku z tym problemy z artykulacją głosek /sz, ż, cz, dż, l, r.

Ćwiczenia usprawniające właściwy tor oddechowy:

1. Chłodzenie gorącej zupy.
2. Wąchanie kwiatów, zapachów, potraw, kosmetyków.
3. Dmuchanie na zmarzniętą szybę, chuchanie na złączone dłonie.
4. Zdmuchiwanie kropli deszczu, płatków śniegu, piórek, listków w czasie zabaw w przedszkolu i podczas spacerów.
5. Nadmuchiwanie balonów.
6. Nabieranie powietrza nosem przy zamkniętej buzi i wypuszczanie przy jednoczesnej artykulacji głoski np. /s/ lub /f/.
7. Zdmuchiwanie chrupek, piłeczek, kawałków waty z gładkiej a następnie szorstkiej powierzchni.
8. Dmuchanie na płomień świecy tak, aby go nie zgasić.
9. Dmuchanie na styropianowe zabawki pływające po wodzie (zabawa “Zawijanie do portu”).
10. Puszczanie baniek mydlanych. Dmuchamy na zmianę:

długo – krótko – jak najdłużej
słabo – mocno – jak najmocniej (gotuje się, kipi)

11. Dmuchanie na wiatraczki, w gwizdki.
13. Dmuchanie na paski papieru lub wycięte z kolorowego papieru zabawki (zwierzęta, kwiatki, listki, gwiazdki itp.) umieszczone na nitkach i umocowane na stelażu, tak aby jak najdłużej utrzymały pozycję wychylną.
14. Dmuchanie do celu, np. papierowych, styropianowych lub zrobionych z wacików zabawek (rybki do stawu, pająk na pajęczynę, myszki do norki, pies do kości itp.).
15. Dmuchanie na wycięty z papieru grzebień, od strony lewej do prawej, tak, aby na jednym wydechu wychyliły się wszystkie zęby grzebienia.

Rozwój mowy dziecka

Zalecenia nie tylko logopedyczne

Prawidłowe oddychanie

WSPIERANIE ROZWOJU MOWY DZIECKA prezentacja